عامل‌دارکردن پلی(‌وینیل الکل) و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل با گروه‌های عاملی واکنش‌پذیر مختلف: سنتز و شناسایی

یافتن روش‌های جدید اصلاح شیمیایی پلیمرها، رویکردی جالب برای تغییر خواص و در نتیجه کاربرد نهایی آن‌هاست. پلی(وینیل الکل) (PVA) و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل (EVA) به دلیل وجود گروه‌های هیدروکسیل در ساختار خود، گزینه‌های مناسبی برای بررسی عملی انواع اصلاح شیمیایی به‌شمار می‌آیند. پلی(وینیل الکل) با استفاده از آکریلویل کلرید در حلال 1-متیل-2-پیرولیدون (دمای معمولی) و مالئیک انیدرید در حلال دی‌متیل سولفوکسید (دمای C°100) عامل‌دار شد. کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل نیز با استفاده از کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید از واکنش استری‌شدن در حلال 1-متیل-2-پیرولیدون و دمای معمولی عامل‌دار شد. افزون بر این، گروه‌ بنزایمیدازول از واکنش جانشینی کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل آلفابرموایزوبوتیریل‌دارشده با نمک سدیم 2-مرکاپتوبنزایمیدازول در حلال تتراهیدروفوران (دمای 80C°) وارد ساختار کوپلیمر شد. ساختار پلیمرهای اولیه و اصلاح‌شده به‌وسیله آزمون‌های مختلف مانند طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه  (FTIR) و طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H NMR) بررسی و تجزیه ‌و تحلیل شدند. پلی(وینیل الکل) با استفاده از آکریلویل کلرید و مالئیک انیدرید به ترتیب 9.31 و %46.28 مولی و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل با استفاده از کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید به ترتیب 71.50 و %63.46 مولی عامل‌دار شدند. نتایج به‌دست آمده نشان داد، روش‌های استفاده شده به عامل‌دارشدن زیاد پلیمرها منجر می‌شود و گزینه‌های مناسبی برای عامل‌دارکردن این دسته از پلیمرها هستند. افزون بر این، برای پیش‌بینی رفتار پلیمرهای عامل‌دارشده، پارامتر انحلال‌پذیری کلی و مؤلفه‌های آن (قطبی، پراکنشی و پیوند هیدروژنی) با استفاده از روش‌های مشارکت گروه‌های عاملی Hoy و Hoftyzer-Van Krevelen محاسبه شدند. محاسبات نشان داد، دی‌متیل استامید برای پلی(وینیل الکل) آکریلوییل‌دارشده (A-PVA)، پلی(وینیل الکل) کربوکسی وینیل‌دارشده (CV-PVA) و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل و استون برای کوپلیمرهای اصلاح‌شده با کلرواستیل کلرید و آلفابرموایزوبوتیریل برمید و کوپلیمر آزول‌دارشده بهترین حلال از میان حلال‌های بررسی‌شده هستند که با نتایج تجربی مطابقت خوبی داشت.